Coś sprawia, że jednym się udaje, innym nie. Komuś wychodzi, komuś innemu nie. Ten ma, tamten nie ma….

U kogoś sukces, u kogoś innego porażka. Olga Tokarczuk wie o co chodzi, zna odpowiedź. Do tego stopnia uważa ją za klucz, że dzieli się nią na okładce „Ksiąg Jakubowych”. Nie musisz kupować i czytać jej książki. Wystarczy, że przeczytasz dokładnie okładkę. Jeszcze do tego wrócę.

Weźmy na warsztat takiego oto człowieka… Chłopak z robotniczo-chłopskiej rodziny. Rodzice: podstawowe wykształcenie. Bardzo szybko został tzw. sierotą zupełną. Mówili mu ci i tamci: „idź do technikum, bo na studia się pewnie nie dostaniesz, a dzięki technikum będziesz mieć zawód i pewną pracę”. 

Ale nie ta, która polega na ślęczeniu na klęczniku i klepaniu 100x dziennie „będę prawnikiem, będę adwokatem, będę człowiekiem sukcesu” albo innej przepisanej przez duszpasterza formułki. Chodzi o inny rodzaj wiary!

Ten młody człowiek WIDZIAŁ siebie tam – w tych wszystkich miejscach, o których inni mówili mu, że nie są dla niego. On siebie tam po prostu widział. Jego wiara właśnie na tym polegała, na widzeniu siebie „to tu, to tam”. Nie walczył o nic. Widział się TAM i powoli sobie szedł, przybliżał się.

Ten jeden czynnik, który pchał tego człowieka do przodu, na przekór wszystkim doradcom i malkontentom, to była to jego wiara, wsparta konkretną wizją, obrazem, IMAGINACJĄ. To wiara w nasze wewnętrze wyobrażenie czyni je realnym, a z czasem prawdziwym i rzeczywistym. A brak wiary, czyni wyobrażenie nierealnym, nierzeczywistym, mżonką. Kto wierzy w swój sukces i widzi swój sukces (widzi tak, jak gdyby był już prawdą o nim), ten do tego sukcesu dotrze, osiągnie go. Widzę to u wszystkich znanych mi ludzi sukcesu.

Wszystkie siły wewnętrzne i zewnętrzne sprzęgną się, by wizja człowieka pełnego wiary stała się prawdą o nim. Einstein wierzył. Edison wierzył. Skłodowska-Curie wierzyła. Tesla wierzył. Jobs wierzył. Sinek wierzył.

Rzeczywistość jest taka, jaka wierzymy, że jest. Widzimy świat taki, jaki sobie wyobraziliśmy. Kto potrafi sobie wyobrazić siebie i wierzyć w ten obraz, ten taki obraz w swoim życiu osiągnie.

I zdaję sobie sprawę, że niektórzy powiedzą „ezopieprzenie, ezo-Janusza” 🙂 Jedno jest dla mnie pewne: Ci którzy osiągają tzw. sukcesy, gdy przyjrzą się swojej drodze, stwierdzą, że to prawda, że tak to działa. Pozostali uznają to za bullshit, gdyż nie wierzyli i nie wierzą – ani w siebie, ani w to, że w gruncie rzeczy droga jest tak prosta, że nawet nie chcenie jest ważne, a samo podążanie za obrazem, w który się wierzy.